Henryk I Brodaty zwany też Jędrzychem (między 1165 a 1170 - 1238) - książę wrocławski z dynastii Piastów, założyciel tzw. monarchii Henryków Sląskich. Był najmłodszym synem księcia Bolesława Wysokiego. W 1201 roku, po śmierci swego ojca zasiadł na śląskim tronie, będąc już wówczas mężem Jadwigi (ogłoszonej świętą w 1267 roku). Głównym celem jego polityki było doprowadzenie kraju do stanu sprzed podziału dzielnicowego jego pradziada, Bolesława Krzywoustego. Popierał utrzymanie szerokich uprawnień książęcych, jednak należał do władców ugodowych - na zjeździe w Głogowie w 1208 roku łagodził spory toczone przez Władysława Laskonogiego z Władysławem Odonicem. Dwa lata później, na zjeździe w Borzykowej odmówił podpisania przywileju zapewniającego biskupom nienaruszalność stanu ich posiadania. W 1217 roku w Dankowie zawarł trójprzymierze z Leszkiem Białym i Władysławem Laskonogim, którego efektem były wyprawy krzyżowe przeciwko Prusom, które miały miejsce w latach 1222-1223. Został ciężko ranny podczas zamachu w Gąsawie na Kujawach w 1227 roku (zginął wówczas Leszek Biały). Dwa lata później został porwany przez rycerzy księcia Konrada Mazowieckiego i uwięziony w Płocku, skąd uwolniła go dopiero misja własnej żony. Po śmierci Władysława Laskonogiego objął władzę w Krakowie, potem pojednał się z Konradem Mazowieckim, jednak wszedł w konflikt z biskupem Wawrzyńcem i został ekskomunikowany. Zmarł w Krośnie Odrzańskim, spoczął w kościele cystersek w Trzebnicy.

Stan obecny:

Data nadania nazwy: w tym brzmieniu 2012.11.08. Wcześniej nazywała się Literackaa 1979.01.01 - 2012.11.08 po prostu Henryka Brodatego.