Marian Hemar wł. Jan Marian Hescheles (1901-1972) - poeta, satyryk, komediopisarz, reżyser. Pochodził ze Lwowa, był stryjecznym bratem Stanisława Lema. Był uczestnikiem walk o rodzinne miasto podczas wojny 1918-20. Po ukończeniu tam VII Gimnazjum im. T. Kościuszki studiował na Wydziale Medycznym i Filozoficznym Uniwersytetu im. Jana Kazimierza. W 1925 roku zamieszkał w Warszawie przy ul. Fredry 2. Tu, wspólnie z Julianem Tuwimem i innymi poetami z grupy poetyckiej Skamander, sprawował opiekę literacka nad licznym warszawskimi teatrzykami muzycznymi, m.in. "Qui Pro Quo" i "Cyrulik Warszawski". W swym dorobku miał liczne słuchowiska radiowe, sztuki teatralne ("Firma", "Dwaj panowie B."), szopki polityczne a przede wszystkim ponad 3000 popularnych piosenek (m.in. "Chciałabym, a boję się", "Czy pani Marta jest grzechu warta", "Jest jedna jedyna", "Kiedy znów zakwitną białe bzy", "Kogo nasza miłość obchodzi", "Mały Gigolo", "Nikt, tylko Ty", "Oczy czarne", "Panna Mania gra na mandolinie", "Sam mi mówiłeś", "Upić się warto", "Wspomnij mnie"), które w swym repertuarze mieli m.in. Hanka Ordonówna, Zula Pogorzelska, Adolf Dymsza i Maria Modzelewska (prywatnie jego żona). W 1939 roku piosenką "Ten wąsik, ach ten wąsik" w interpretacji Ludwika Sempolińskiego spowodował napięcie i tak nie najlepszych stosunków polsko-niemieckich. Pod koniec lat `30 wraz z żoną zamieszkał w willi przy ul. Madalińskiego 89. Po wybuchu II wojny światowej przez Rumunię przedostał się na Bliski Wschód. Wraz z Samodzielną Brygadą Strzelców Karpackich przeszedł szlak bojowy, walcząc m.in. pod Tobrukiem (napisał hymn jednostki "Karpacka Brygada" a także "Pamiętaj o tym wnuku, że dziadzio był w Tobruku"). W 1942 roku Wódz Naczelny gen. Władysław Sikorski wezwał go do Londynu, gdzie w Ministerstwie Informacji i Dokumentacji zajmował się dementowaniem kłamstw propagandy. Po wyzwoleniu wybrał emigrację - pozostał w Londynie, gdzie prowadził polski teatrzyk w miejscowym Klubie Emigrantów Polskich "Orzeł Biały". Regularnie pisywał audycje dla Radia Wolna Europa, tworząc z nich swoisty kabaret polityczny. Opublikował kilkanaście tomików wierszy (np. "Lata londyńskie", "Siedem lat chudych", "Chlib kulikowski"), dokonał licznych tłumaczeń. Zmarł w Dorking niedaleko Londynu.

Spoczywa:
Cmentarz w Coldharbour niedaleko Leith Hill.

Boczna na zachód od ul. Ostródzkiej, równoległa do ul. Warzelniczej na południe i łącząca się z nią zakrętem.

Stan obecny:

Data nadania nazwy: 2009.05.28 z uregulowaniem jej przebiegu 2009.08.27