Władysław Eugeniusz Sikorski (1881-1943) - mąż stanu, generał  broni WP, polityk. Przyszedł na świat w podmieleckim Tuszowie Narodowym,  wychowywał w Hyżnem, kształcił w Rzeszowie i Lwowie. Po ukończeniu  gimnazjum podjął studia na Wydziale Dróg i Mostów tamtejszej  Politechniki. Już wówczas działał w zakładanych przez siebie różnorakich  organizacjach niepodległościowych. W 1905 roku wstąpił w szeregi  Związku Odrodzenia Narodu Polskiego, trzy lata później został  współzałożycielem Związku Walki Czynnej a później lwowskiego oddziału  Związku Strzeleckiego. W 1912 roku został referentem spraw wojskowych w  Komisji Tymczasowej Skonfederowanych Stronnictw Niepodległościowych, w  latach 1914-16 był szefem Departamentu Wojskowego Naczelnego Komitetu  Narodowego. Walczył w Legionach Polskich, był też uczestnikiem wojny  polsko-bolszewickiej, wsławiając się podczas bitwy warszawskiej  dowództwem 5. Armii. W dwudziestoleciu międzywojennym znaczącą rolę  odegrał do momentu przewrotu majowego - był szefem Sztabu Generalnego,  premierem i ministrem spraw wewnętrznych (16 XII 1922-26 V 1923 -  doprowadził m.in. do uznania polskich granic wschodnich przez  Konferencję Ambasadorów) a następnie ministrem spraw wojskowych w  rządzie Władysława Grabskiego. Skonfliktowany z Marszałkiem (nie  przysłał pomocy dla wojsk rządowych) do 1939 roku został ""generałem do  dyspozycji"" każdego z ministrów wojny. Zajmował się wówczas pracą  publicystyczną (""Nad Wisłą i Wkrą. Studium do polsko-rosyjskiej wojny 1920 roku"", ""Polska i Francja w przeszłości i w dobie współczesnej"", ""Przyszła wojna - jej możliwości i charakter oraz związane z nimi zagadnienia obrony kraju""),  kształcił się w École Supérieure de Guerre, wolne chwile spędzając zaś w  swoim dworku w Parchaniu pod Inowrocławiem. Wraz z Józefem Hallerem,  Wincentym Witosem i Ignacym Janem Paderewskim był w 1936 roku  sygnatariuszem antysanacyjnego Frontu Morges - politycznego porozumienia  żądającego przywrócenia demokracji w Polsce. Do Polski powrócił na  kilkanaście dni przed wybuchem II wojny światowej, lecz mimo usilnych  nalegań nie został przydzielony do żadnej jednostki frontowej. Wówczas  to przez Rumunię przedostał się do Francji, gdzie pod koniec IX za zgodą  aliantów rozpoczął organizację polskiej armii. 7 XI 1939 roku został  mianowany Naczelnym Wodzem i Generalnym Inspektorem Sił Zbrojnych a  miesiąc później utworzył Związek Walki Zbrojnej. Po upadku Francji  przedostał się do Wielkiej Brytanii, gdzie uzyskawszy zgodę tamtejszych  władz na odbudowę polskiej armii rozpoczął starania o pomoc materialną i  wojskową, której szukał głównie w Kanadzie i USA.30 VII 1941 roku zawarł układ z rządem radzieckim (jego przedstawicielem był ambasador  ZSRR w Wielkiej Brytanii Iwan Majski), na mocy którego rozpoczęło się  tworzenie armii polskiej w ZSRR, jednak brakiem precyzji wytyczenia  polskiej granicy nie zyskał wielu zwolenników. Napięte stosunki z ZSRR  pogorszyło 13 IV 1943 roku odkrycie przez Niemców grobów polskich  żołnierzy w Katyniu, co doprowadziło po dziesięciu dniach do całkowitego  zerwania kontaktów przez rząd radziecki. Zginął 4 VII w Gibraltarze,  podczas powrotu z inspekcji wojskowej.

Spoczywa:
Krypta na Wawelu (od 17 IX 1993, ponowny pochówek  26 XI 2008), dokąd prochy sprowadzono z Cmentarza Lotników Polskich w  Newark pod Nottingham.

Upamiętnienia:
ul. Turecka 3 - brązowa tablica na frontowej  ścianie domu, w którym mieszkał w latach 1923-39. Przed domem popiersie  projektu Jana Bogdana Chmielewskiego (odsłonięcie - 20 V 1981 roku).

1946.11.27-1949.03.26 był patronem odcinka Alej Jerozolimskich  między ul. Nowym Światem a Marszałkowską, do 1981.01.05 jego imię nosiła  dzisiejsza ul. Arsenalska, niegdyś zaś obecnej ul. Gibraltarskiej."

Stan obecny:

na wysokości numeru 28: kapliczka.

róg ul. S. Czarnieckiego: krzyż przydrożny.

Data nadania nazwy: