Franz Peter Schubert (1797-1828) - kompozytor austriacki, prekursor i najwybitniejszy przedstawiciel romantyzmu w muzyce. Przyszedł na świat w dzisiejszym Wiedniu i z tym miastem związany był praktycznie przez całe życie. Pochodził z ubogiej rodziny nauczyciela przybyłego z Moraw i to właśnie ojciec jako pierwszy udzielał mu lekcji muzyki. Jako jedenastolatek został stypendystą chłopięcej kapeli Konwiktu Cesarsko-Królewskiego, z którym związany był aż do 1816 roku, kiedy znakomita karierę śpiewaczą przerwała mutacja. Później był skrzypkiem w orkiestrze dworskiej i nauczycielem. Od 1818 roku - często przymierając głodem - poświęcił się wyłącznie komponowaniu. Jego najsłynniejsze dzieła to 8 symfonii (w tym "Mała", "Wielka", "Tragiczna" i "Niedokończona"), 8 mszy, 2 requiem, ponad 600 pieśni ("Pstrąg", "Karzeł", "Król olch", "Polna różyczka", "Małgorzata przy kołowrotku"  a także cykle "Piękna młynarka" czy "Łabędzi śpiew"), 11 uwertur, liczne utwory kameralne (w tym 13 kwartetów smyczkowych) i fortepianowe (17 sonat) a także opery ("Alfonso und Estrella", "Fierabras") i komedie muzyczne ("Rozamunda, księżniczka Cypru"). Część z nich zaprezentował na tzw. schubertiadach czyli wieczorkach muzycznych organizowanych w kawiarniach czy domach znajomych. Zmarł na tyfus brzuszny. Większość z tych utworów ukazała się drukiem dopiero po jego śmierci.
 
 Spoczywa:
 Grób na cmentarzu Währing w Wiedniu.

Stan obecny:
 
 Data nadania nazwy: 1954.04.12. Wcześniej nosiła imię Zygmunta Krasińskiego.