Stanisław Fiszer herbu Tarczała (1769-1812) - generał. Był rodowitym warszawiakiem, absolwentem miejscowej Szkoły Rycerskiej i Korpusu Kadetów w Kaliszu. Pochodził z wielodzietnej rodziny o niemieckich korzeniach, jego ojciec był adiutantem królewskim. Podczas wojny 1792 roku służył pod dowództwem Tadeusza Kościuszki (później został jego adiutantem), z którym walczył m.in. pod Dubienką. Dwa lata później, w czasie insurekcji, został ranny pod Maciejowicami i dostał się do niewoli. Uwięziony w Twierdzy Pietropawłowskiej w Petersburgu nie złożył żadnych zeznań, za co został skazany na dwuletnią zsyłkę do Niżnego Nowogrodu. Odzyskawszy wolność znalazł się w Paryżu i tam zaczął organizować bataliony w Legii Naddunajskiej. W 1802 roku na krótko znalazł się w Warszawie, po czym wyjechał do Wielkopolski, gdzie założył rodzinę. W 1807 roku mianowany został inspektorem generalnym piechoty (wraz z generałem Janem Henrykiem Dąbrowskim tworzył zalążki armii Księstwa Warszawskiego) a rok potem - awansowany do stopnia generała brygady - naczelnikiem sztabu głównego tych wojsk. W 1809 roku podczas kampanii austriackiej walczył pod Raszynem i Falentami, poległ podczas odwrotu wojsk napoleońskich spod Moskwy w bitwie pod Winkowem.

Stan obecny:

Data nadania nazwy: 1979.01.01. Wcześniej nosiła imię Tadeusza Kościuszki.