Nazwa pochodzi prawdopodobnie od tego, że ulica ta znajdowała się w niezamieszkałej - dzikiej, pełnej stawów okolicy.

Do 1957.05.28 taką samą nazwę nosiła dzisiejsza ul. Sarny.

Powstała w 1770 jako trakt wiodący z Warszawy na cmentarz Powązkowski i aż do 1939 pełniła tą rolę; szły tędy kondukty żałobne. Na skrzyżowaniu z Okopową stały rogatki powązkowskie. Dopiero w XIX w. pojawiły się tu kamieniczki, małe fabryki i zakłady kamieniarskie. Od początku stanowiła jedną ulicę na całej długości, ale w 1930 odłączono południowa część ulicy i nadano jej imię Zamenhofa. W czasie okupacji większa część ulicy znalazła się w getcie żydowskim i została doszczętnie zniszczona. Reszta została tylko spalona. Ostał się po wojnie i odbudowie tylko jeden dom, resztę, która przetrwała, rozebrano. Rozdzielono ul. Dziką i Zamenhofa, tak, że leżą obecnie po dwóch przeciwległych stronach skweru Willy Brandta.
 

Stan obecny:

Nr 17: kamienica Goldblandów. Powstała w 1939 i w czasie okupacji nie znalazła się na terenie getta. Nosił wtedy adres Dzika 57. W czasie Powstania Warszawskiego pod domem rozstrzelano znanego w Warszawie architekta Mariana Lalewicza.

43\45: w tym domu 8 II 1922 roku urodził się Tadeusz Gajcy, poeta, żołnierz AK.

Bloki osiedla Stawki. Powstały w drugiej poł. lat 70 wg proj. Zofii Haman. (między JP II a Inflancką). Osiedle zasiedliło ok. 3000 lokatorów.

Data nadania nazwy: 1770 rok