Dobek z Oleśnicy wł. Dobiesław Oleśnicki herbu Dębno (ok. 1380-1440) - rycerz. Jako kilkunastolatek trafił na dwór króla Władysława Jagiełły, w 1393 roku zajmował się tam sprowadzaniem broni i sukna. Słynął z odwagi, m.in. włożył rękę w paszczę lwa a w 1404 roku wygrał turniej zorganizowany z okazji spotkania króla z Ulrichem von Jungingenem. Podczas bitwy pod Grunwaldem stał na czele rodowej chorągwi, jako jeden z pierwszych wtargnął też do zamku w Malborku (niestety, bez wsparcia ze strony wojska nie mógł zdobyć miasta). Za ten wyczyn został rok później mianowany kasztelanem wojnickim. Brał udział w najważniejszych wydarzeniach tego okresu - opieczętował akt unii polsko-litewskiej w Horodle (1413), zawarł przymierze z Danią w Czerwińsku nad Wisłą (1419), był przy nadaniu przywilejów szlacheckich w Jedlni (1430). W latach 30-tych jego kariera nabrała zawrotnego wręcz tempa - w 1433 roku został kasztelanem lubelskim (nagroda za zdobycie Łucka), w 1435 kasztelanem sandomierskim, trzy lata później starostą krakowskim i podczaszym krakowskim a tuż przed śmiercią wojewodą sandomierskim. Był protoplastą rodu Sienieńskich - w Siennie na Mazowszu znajdowały się jego dobra, tam też zmarł i został pochowany.

Stan obecny:

Data nadania nazwy: 1960.05.05