Bogoriowie - rody szlacheckie, głównie z Małopolski, pieczętujące się herbem Bogoria (w czerwonym polu znajdują się dwa żeleźce srebrne w słup, osadami zwrócone do siebie w środku, zaś w klejnocie zdobionym czerwonymi labrami jest srebrny paw w koronie z rozpostartym ogonem i głową kierowaną w prawo, w dziobie trzymający zaś srebrną strzałę ostrzem skierowaną w dół). Największe znaczenie odegrali w XIV w., zaś najsłynniejsi mężowie wywodzący się z nich to:
Mikołaj Bogoria (XI/XII w.) - legendarny rycerz, któremu Bolesław Śmiały miał nadać ów herb w dowód zasług na polu bitwyu z Połowcami. Miały go zranić dwie strzały, które książę własnoręcznie wyciągnął z jego piersi i właśnie je upamiętnił w herbie.
Mikołaj Bogoria (I poł. XIV w.) - wojewoda krakowski, pierwszy użytkownik herbowej pieczęci.
Jarosław Bogoria ze Skotnik (1305-1376) - uczestnik procesu warszawskiego przeciw Zakonowi Krzyżackiemu w 1339 roku, zaś w 1373 roku, już jako arcybiskup gnieźnieński, oznaczył swoim herbem osobisty egzemplarz Biblii.
Stanisław Mokronowski (1761-1821) - generał. Był absolwentem warszawskiej Szkoły Rycerskiej, uczestnikiem bitwy pod Zieleńcami i jednym z pierwszych odznaczonych Krzyżem Virtuti Militari. W czasie powstania kościuszkowskiego, mimo postawy przeciwnej wodzowi, przez dwa miesiące piastował urząd komendanta Siły Zbrojnej Miasta Warszawy i Księstwa Warszawskiego. Po upadku zrywu wyjechał do Włoch a do stolicy powrócił około 1815 roku. Tu zmarł i spoczął w katakumbach kościoła Kapucynów.

Herbem Bogoria pieczętowali się m.in. Górscy, Maciejowicze, Podlewscy, Skotniccy, Tarnowscy oraz Zakrzewscy.

Stan obecny:

Data nadania nazwy: 1960.05.05.