Adam Asnyk (1838-1897) - poeta, dramaturg, nowelista. Pochodził ze szlacheckiej rodziny osiadłej w Kaliszu. W Warszawie znalazł się w związku z planowanymi studiami - początkowo był to Instytut Rolniczy w Marymoncie (1856), później zaś Akademia Medyko-Chirurgiczna (1857-1859). Za działalność konspiracyjną osadzony w Cytadeli Warszawskiej, podczas powstania styczniowego był bliskim współpracownikiem Ludwika Mierosławskiego i członkiem Rządu Narodowego. W 1866 roku w Heidelbergu ukończył studia filozoficzne. Wtedy też ukazały się drukiem jego pierwsze utwory. Największą popularnością cieszyły się wiersze - zarówno osobiste erotyki, filozoficzne sonety jak i te przedstawiające popowstaniowe pokolenie Polaków ("Między nami nic nie było", "Gdybym był młodszy", "Jednego serca..."). Podejmował również liczne próby dramatyczne (m.in. komedie salonowe "Gałązka heliotropu", "Przyjaciele Hioba" i dramaty historyczne "Cola Rienzi", "Kiejstut"), jednak nie zdobyły one większej popularności. W 1870 roku osiadł w Krakowie. Był zapalonym taternikiem - 27.07.1876 roku dokonał pierwszego polskiego wejścia na Wysoką w Tatrach i pionierskiego zejścia z niej przez Przełęcz Pod Kogutkiem na przełęcz między nią a Rysami (towarzyszyła mu wówczas grupa innych taterników). Tatrzański krajobraz uwiecznił w takich utworach, jak "Ranek w górach", "Kościeliska", "Limba", "Wodospad siklawy", "Giewont"). Ciężko chory na gruźlicę wyjechał na kurację do Włoch, gdzie dodatkowo zaraził się durem brzusznym. Zmarł w kilka miesięcy po powrocie do Krakowa.

Spoczywa:
Krypta Zasłużonych na Skałce w Krakowie.
Do 1960.05.05 był patronem dzisiejszej ul. Nadziei.

Stan obecny:
Data nadania nazwy: