Aleksander Waszkowski (1841-1865) - ostatni naczelnik Warszawy podczas powstania styczniowego. Pochodził z Tarnogrodu na Lubelszczyźnie, kształcił się na Wydziale Matematycznym Uniwersytetu Petersburskiego. W stolicy znalazł się w 1862 roku, wiążąc się tu ze stronnictwem "czerwonych". Z racji wykształcenia bez trudu został pracownikiem Banku Polskiego, dokonując najpierw przejęcia map sztabowych a 6 VI 1863 roku zamachu na złożoną tam Kasę Główną Królestwa Polskiego, z której zabrał 3,6 mln rubli, czym doprowadził do szybkiej zmiany rządu. 10 XII 1863 objął funkcję powstańczego naczelnika Warszawy. Po aresztowaniu Romualda Traugutta utrzymywał ducha powstańczego w stolicy, drukując odezwy i opisując sytuację stolicy w emigracyjnym czasopiśmie "Wytrwałość". Ukrywał się głównie w zabudowaniach młyna na Solcu, aresztowany został przypadkiem 19 XII 1864 roku przy ul. Elektoralnej. Osadzony w X Pawilonie Cytadeli Warszawskiej, po krótkim procesie został stracony na jej stokach 17 II 1865 roku w ostatniej w stolicy publicznej egzekucji powstańców styczniowych. Jego postać przypomniał Władysław Terlecki w swym opowiadaniu "Dwie głowy ptaka".

Upamiętnienia:
Brama Straceń Cytadeli Warszawskiej - wymieniony na dwóch tablicach.
W latach 1920-30 patronował obecnej ul. Cudnowskiej.

Stan obecny:
Data nadania nazwy: 1923.12.06