Stara Miłosna (Milosina, Miłośnia) - wzmiankowana już w XIV w. wieś szlachecka, w XVI w. zasiedlana przez drobną szlachtę. Powstała przy drodze, którą przeganiano stada bydła oraz dostarczano zaopatrzenie do Warszawy. Z czasem wybudowano tu karczmy i zajazdy. Na początku XIX w. właścicielem jej znacznych terenów był książę Franciszek Ksawery Drucki-Lubecki (1778-1846), minister skarbu Królestwa Polskiego, założyciel Banku Polskiego. Wówczas to w 15 domach żyło 123 stałych mieszkańców. Większość zabudowań, podobnie jak i jego dworek zostało zniszczonych podczas powstania listopadowego. Późniejszymi właścicielami gruntów była rodzina Rychłowskich. Po uwłaszczeniu w 1864 roku należały one do powiatu warszawskiego (gmina Wawer, parafia Wiązowna). Całość liczyła 6397 mórg (ok. 3400 ha) a składały się nań folwarki: Miłosna (5793 morgi, w tym gruntów ornych i ogrodów tylko 364 morgi, 1689 mórg lasu, 3482 morgi zarośli), Borków (330 mórg, w tym 89 mórg gruntów ornych i ogrodów, 109 mórg łąk i 103 morgi pastwisk), Kaczydół (191 mórg, w tym gruntów ornych i ogrodów 168 mórg), Żurawka (83 morgi, w tym 80 mórg gruntów ornych i ogrodów), wieś Zakręt (323 morgi, stałych mieszkańców 205) oraz nomenklatury: Pohulanka, Janówek i Zakręt. W folwarkach było łącznie 71 budynków, w tym 13 murowanych. W okresie międzywojennym stała się cenionym letniskiem i sanatorium (uzdrowisko borowinowe), działała tu również znana i ceniona cegielnia Langnera i Poradowskiego.

Teren położony w obrębie: przesieka wzdłuż południowej granicy Hipodromu do ul. 1 Praskiego Pułku, ul. Wawerska, przesieka równoległa na wschód do ul. Ostów, wzdłuż zachodniej granicy oczyszczalni ścieków, lasem nie dochodząc do ul. Wolęcińskiej, w linii prostej fragmentarycznie wzdłuż ul. Prabuckiej, wschodnia granica miasta (wzdłuż przesiek leśnych), Szosa Lubelska, w linii prostej równolegle do pierwszej przesieki na wschód od ul. Łąkowej, al. Marsz. Piłsudskiego, ul. Topolowa.