Powsinek – wieś szlachecka wzmiankowana już w XVI w. Liczyła wówczas ok. 17 ha powierzchni (10 łanów) i należała do rodów Opackich oraz Karnickich, z czasem właścicielami jej części stali się również Szałapscy oraz Prażmowscy. Nie ucierpiała podczas potopu szwedzkiego, zachowując 22 domy. W XVIII w. znacznie powiększyła swój obszar – w 1798 roku liczyła już 73 ha ziemi folwarcznej i 160 ha ziemi włościańskiej. Wieś była związana z pobliskim Powsinem i często wymieniano je razem, rozdzielając jednak liczbę mieszkańców i powierzchnię. Tak więc tuż przed wybuchem powstania listopadowego tu właśnie było nieco ponad 300 mieszkańców i blisko 30 domów. Wieś wsławiła się prowadzonymi od 1846 roku (po oczynszowaniu) procesami chłopów o uchylenie obowiązków pańszczyźnianych (nie byli jedynymi, podobna sytuacja była we wsi Dąbrówka). Osiemnaście lat później 32 gospodarstwa (328 ha powierzchni) zostały uwłaszczone. Całość znalazła się w powiecie warszawskim (gmina Wilanów, parafia Powsin). Wówczas to nastąpił rozwój wsi, szczególnie jeśli chodzi o liczbę ludności. W niepodległej już Polsce w 110 domach żyło ok. 900 mieszkańców. Tereny te były traktowane jako letnisko (ze względu na Jezioro Powsinkowskie, które wg ówczesnych wyliczeń miało 20 mórg powierzchni i 18 stóp głębokości). Zapewne też zajmowano się tu rolnictwem i sadownictwem, jak i w pobliskich wsiach i folwarkach (żyzne gleby powstały po licznych wylewach Wisły i jej dawnym nurcie). W 1951 roku tereny te znalazły się w granicach Warszawy. Letniskowa historia terenów zachowała się w nazewnictwie miejscowych ulic.

Teren położony w obrębie: ul. Vogla, rzeka Wilanówka (do ul. Ruczaj - na wysokości ul. Rosy), ul. Ruczaj, ul. Poranek wraz z dalszym hipotetycznym przebiegiem, skrzyżowanie ul. Drewny i Przyczółkowej, ul. Przyczółkowa.