Huta – teren o powierzchni ok. 150 ha. Przed wojną podzielony był pomiędzy Placówkę, Wólkę Węglową, być może Młociny a częściowo przypadał w udziale Lotnisku Młocińskiemu (Bielańskiemu). Podczas wojny obronnej broniony przez1 Batalion 30 Pułkiem Strzelców Kaniowskich pod dowództwem majora Bronisława Kamińskiego. 21 IX 1939 roku powstrzymał natarcie hitlerowskiej 23 Dywizji Piechoty. Poległo jednak wówczas około 600 polskich żołnierzy a bitwę nazwano „polskimi Termopilami”. W 1951 roku tereny te znalazły się w granicach Warszawy i już rok później rozpoczęto tu budowę Huty Warszawa. W 1957 roku ruszyła odlewnia stali, rok później stalownia wyposażona w piece elektryczne i martenowskie, później zaś kuźnia, walcownie gorące, ciągarnie oraz walcownie zimnej taśmy. Po przemianach politycznych w 1992 roku huta zmieniała właścicieli i kapitał, jednak działa do dziś. 25 X 2008 roku oddano tu do użytku końcową stację I linii metra A23 Młociny.

Teren ograniczony ulicami: Wólczyńska, gr. Placówki, Wóycickiego, Anny Jagiellonki, Improwizacji, Encyklopedyczna, Nocznickiego, Rokokowa (ulicą Wólczyńską, północno-zachodnią granicą terenu Walcowni Metali „Norblin”, ulicami Kazimierza Wóycickiego, Michaliny, wzdłuż bocznicy kolejowej Huty „Warszawa”, Improwizacji, Encyklopedyczna, Tomasza Nocznickiego, Rokokowa).