Na kupionej w 1664 przez wojewodę płockiego Jana Wessla posesji, stanął w 1700 dom budowniczego królewskiego Izydora Affaity i w 1743 kamienica Jędrzeja Stanisława Załuskiego, a później stanęła obok skromna kamienica Barwolskiego. W 1746-52 biskup krakowski Andrzej Stanisław Kostka Załuski wybudował tu rezydencję późnobarokową wg proj. Antoniego Fontany (??) z wykorzystaniem murów kamienicy Załuskiego. W 1758 włascicielem został gen. Franciszek Jan Załuski W 1761 pałac kupił Teodor Wessel, właścicielami byli przez 3 lata, potem rezydowali tu w 1764-74 biskup kujawski Antoni Ostrowski, potem Adam Poniński i 3 kolejnych właścicieli. Budynek odkupił od nich w 1780 wojewoda pomorski i dyrektor poczt, Franciszek Ignacy Przebendowski. Kosztowało go to 11.000 dukatów. Od 1780 do 1874 mieściła się tu Poczta Saska. Korespondencja szła konnymi sztafetami, a opłaty zasilały skarb państwa. Opłata zależała od odległości na jaką miał iść list. 02.11.1830 Chopin wyjechał stąd na zawsze do Wiednia. W 1879 przebudowano okolicę z powodu poszerzania Trębackiej i wg planów Edwarda Cichockiego i Starynkiewicza miał tu stanąć pasaż handlowy, ale projektu nie zrealizowano. Właścicielami jej byli wówczas Rzewuscy, którzy w 1882-4 przebudowali pałac na kamienicę wg proj. Aleksandra Woyde i Władysława Marconiego. W okresie międzywojennym działał tu sklep z art. podróżnymi i sportowymi L. Walickiego, a w drugim skrzydle zakład fryzjerski Henryka Zaremby i Pałac Sztuki. Na pierwszym piętrze zaś mieściła się lecznica. Spalona w 1944, została odbudowana w 1947 pod kierunkiem Jana Bieńkowskiego, dziś jest siedzibą prokuratury.