Powstała w 1882-6 wg proj. Efraima Schroegera z przebudowanej oficyny klasztoru Karmelitów Bosych z 1781. Po kasacie zakonu kamienice zlicytowano w 1866 i w 1870 właścicielem został Maksymilian Fajans, który wybrał do przebudowy kamienicy jeden z gotowych projektów, Juliana Ankiewicza. Do przebudowy doszło dopiero dla kolejnego właściciela, Władysława Szancera w 1877 wg proj. Józefa Dietricha. Pięć figur, dzieło Faustyna Cenglera z 1877, to kobiece postacie alegoryczne. W 1924 kamienicę połączono z pałacem Koniecpolskich.