Na miejscu starego pałacu prymasa Mikołaja Prażmowskiego powstała w 1660 dla lekarza królewskiego Joachima Pastoriusa wg proj. Jana Deybel’a. Właścicielami domu byli kolejno w 1661 ławnik i kupiec Kasper Walter, potem kupiec Andrzej Wegner, w 1666 prymas Michał Prażmowski, do 1705 Stanisław Grzybowski, 1705-15 Stanisław Clemens i w 1743 Pawłowski. W 1754 kolejny właściciel Piotr Beseste odstąpił dom Leszczyńskim i oni to w 1754 przekształcili kamienicę wg proj. Jakuba Fontany. Potem właścicielem został Rautenstrauch. Kolejnym właścicielem był kupiec Stefan Dobrycz, który prowadził tu skład win, delikatesów i herbaty. Od 1820 działał tu zakład litograficzny Ludwika Letronna, potem także sklep tekstylny J.G. Menckiego. W czasie wojny została spalona. Nad portalem umieszczona jest tablica z napisem łacińskim Ta kamienica, niegdyś Prażmowska, uwolniona od udzielania gościny na mocy rozporządzenia Roku Pańskiego 1667. Budynek spłonął w 1939 i resztki rozebrano w 1948 pod budowę Trasy WZ. Dom zrekonstruowano w 1949 wg proj. Zygmunta Stępińskiego; wystrój kamienicy jest jednak autentyczny. Mimo to błędnie zrekonstruowano datę na fasadzie: jest 1654 zamiast 1754. Zachowały się trzy z pięciu osi kamienicy. Dziś mieści się tu Dom Literatury.