W latach ’60 XVII w. stanął tu dworek Stanisława Gossa, w 1700 własność siodlarza Piotra Grymlota. W 1743 stała tu parterowa kamieniczka wdowy po Grymlocie. Kamienica dzisiejsza została zbudowana ok. 1754 dla kupca Macieja Kurowskiego. W 1762 miała postać w jakiej przetrwała do II wojny. W 1770 właścicielem był architekt Bonawentura Solari, ale ok. 1784 kamienica była z powrotem w posiadaniu spadkobierców Kurowskiego. Działał tu sklep z suknem Teodora Viviera, na pocz. XIX w. właścicielami składu sukna byli David Lottish i Heifsler. W 1858-60 mieszkał tu Stanisław Moniuszko. Budynek spłonął w 1944 i rozebrany w 1948 z powodu budowy Trasy WZ. W 1949 dom zrekonstruowano wg proj. Zygmunta Stępińskiego.