Do ok. 1733 powstał tu pałacyk Mansjonarzy, wydzierżawiany co jakiś czas komu innemu. Kolejnymi włascicielami byli w 1733-40 kupiec Ludwik Mellini, 1740-1 ks. Aleksander August Czartoryski, w 1741-2 Jan Ansgary Czapski, w 1754 mansjonarze, 1770-84 Józef Ossoliński, w 1786 Maciej Sobolewski, od 1790 ks. Stanisław Poniatowski, od 1796 Franciszek Szymanowski, od 1819 Jan Böhm, a potem bracia Löwe, którzy dobudowali ok. 1826 jakieś oficyny. Obecna kamienica zbudowana została w 1851-2 przez Henryka Marconiego w stylu neorenesansu włoskiego. Fasada miała aż 52 m. szerokości. Szczyt kamienicy zdobiła attyka z 12 posągami postaci mitologicznych, wykonanych przez uczniów warszawskiej Szkoły Sztuk Pieknych („Amor i Psyche” – Leon Molatyński, „Kastor i Polluks” – Feliks Ślaski, „Apollo” – Adam Laski, „Mars” – Leon Myszkowski, „Bachus” – Daniel Zaleski, „Faun” – Józef Plocer, „Antinous” – Włądysław Mikulszys, „Ceres” – Kazimierz Czerkawski, „Westalka” – Karol Osiński, „Crispin” – Antoni Ślemiński, „Flora” – Karol Osiński, „August” – Antoni Ślemiński). W 1872-1944 kamienica należała do Krasińskich, potem Czartoryskich. Była to kamienica, w której Bolesław Prus umieścił akcje Lalki: w oficynie mieszkać miał subiekt Ignacy Rzecki, a od frontu sklep firmy J. Mincel & S. Wokulski (tablicę upamiętniającą ten fakt wmurowano w 1937). W drugiej połowie mieściła się tu słynna herbaciarnia Wsiewołoda Istomina i zakład fryzjerski Adama Zawadzkiego. W latach ’60 XIX w. mieścił się tu skład luster i wyrobów platerowanych K. Biernackiego. Około 1885 dla hr. Ludwika Krasińskiego powstała oficyna południowa wg proj. Adolfa Löwe. Na przeł. XIX i XX w. mieściła się tu księgarnia Michała Gluecksberga, między 1874-1904 jej właścicielem był Gustaw Sennewald. Oprócz nich działały tu cukiernia Caplaziego (od 1871 Chrystiana Toura), zakład fotograficzny M. Dutkiewicza, skład herbaty Wsiewołoda Istomina, skład herbaty Bazylego Małachowa, magazyn z galanterią i tkaninami Russka Manufaktura, magazyn bławatny Jana Gruszczyńskiego (przebudowany w 1911 wg proj. Stanisława Grochowicza), salon obuwia Stanisława Hiszpańskiego i Warszawskie Towarzystwo Ubezpieczeń. W 1914 powstała na podwórzu oranżeria, a w 1897 zabudowania gospodarcze zastąpiono niskim budynkiem. Przed wojną mieściła się tu popularna kawiarnia ‘Empire’(1914-31), zastąpiona przez restaurację Roma. W okresie międzywojennym działały tu także skład sreber braci Hempel, skład broni myśliwskiej J. Sosnowskiego, skład fabryki włókienniczej K. Schreibler i L. Grohmann i sklep malarza Kazimierza Pruszyńskiego. W czasie wojny kamienicę uszkodzono, zniszczono posągi, ale w 1946-52 kamienica stanęła z powrotem wg proj. Bohdana Pniewskiego, tylko bez posągów i oficyny, a oranżerię i część zabudowań gospodarczych rozebrano w 1951. Mieści się tu obecnie księgarnia naukowa im. Bolesława Prusa.