Parcelę stanowiły pierwotnie dwie działki. Na pierwszej z działek ok. 1669 stanął tu domek krawca Kaspra, a ok. 1700 kamieniczka cyrulika Szpilera, która w 1743 przeszła na własność rymarza Tarskiego i potem jego spadkobierców. W 1790 dom kupił Johann A. Blum. Druga działka zajęta była od 1659-60 przez dom Bubika, którego właścicielami byli potem kolejno od 1669 kotlarz Piotr i od 1770 Jan Zeydler. W 1743 była to juz kamieniczka Ilmińskiego. Od 1784 właścicielem był Cader. Pod koniec XVIII w. dom zburzono i zbudowano nowy, łącząc go z drugim na działce obok. Na pocz. XIX w. działały tu składy win Jana Kuznicowa i Piotra Schultza i wytwórnia strun Józefa Fiorentiniego. W latach ’30 XIX w. mieściła się tu także traktiernia Góreckiego. W 1883 połączone kamienice zburzono i wystawiono nową w 1884 wg proj. Kazimierza Loewe. Na przeł. XIX i XX w. mieścił się tu magazyn tkanin lnianych. Bielizny i galanterii Towarzystwa Zakładów Żyrardowskich Hille & Dietrich. W okresie międzywojennym działał tu Bank Cukrownictwa do 1929, potem apteka K. Wendy. Budynek należał wówczas do Polskiego Towarzystwa Handlowego. W 1944 kamienica spłonęła, w 1946 rozebrano stronę od K.P., zostawiając tę od Koziej. W 1949-50 dom odbudowano.