W 1669 stała tu parterowa kamieniczka złotnika Mikołaja, a ok. 1700 dostawiono obok podobny Szczepana Pieskiewicza. Obecną kamienicę zbudowano w 1743 dla siodlarza Cymbaura. Kolejnymi właścicielami byli w 1770 Różański, w 1784 Lignau, w 1790 Roza Lingau i syn. Ok. 1790 dom liczył już trzy pietra. Działał w niej skład tytoniu Antoniego Muradowicza. W 1885 kamienica otrzymała eklektyczny wystrój fasady. Na przeł. XIX i XX w. mieścił się tu zakład pogrzebowy T. Tyszki. Budynek spłonął w 1939 i został zrekonstruowany w 1950-1 wg proj. Teodora Bursche z zespołem na potrzeby Zakładu Osiedli Robotniczych.