Powstała w 1743 dla Barszczewicza. Już w 1754 należała do pierwszego ministra saskiego dworu, Henryka Brühla, który prawdopodobnie nieco przebudował kamienicę. W 1784 należała ona już do księcia Mikołaja Radziwiłła, a w 1819 do Andrzeja Brzezińskiego. Jego żona, Katarzyna, przeprowadziła w 1820 generalny remont budynku. W 1869-1920 mieścił się tu hotel Kowieński, później Włoski. W drugiej poł. XIX w. budynek stracił wystrój fasady, ale dotrwał bez zmian do 1944, kiedy to zostal spalony. Odbudowano go w 1949, ale już bez oficyn.