Paweł Edmund Strzelecki herbu Oksza (1797-1873) - geolog, geograf, podróżnik-odkrywca. Przyszedł na świat w dzisiejszej poznańskiej dzielnicy Głuszyna, kształcił zaś w Krakowie, gdzie po śmierci rodziców przebywał pod opieką krewnych. Nieszczęśliwie zakochany wyjechał na Kresy Wschodnie, gdzie w latach 1826-29 w Dereczynie był administratorem dóbr Franciszka Sapiehy. Otrzymawszy w spadku po nim sporą sumę pieniędzy wyjechał do Haidelbergu a później Edynburga, gdzie studiował geografię i geologię. W 1834 roku wyruszył z Liverpoolu w trwającą dziewięć lat podróż dookoła świata. Najpierw dotarł do Ameryki Północnej, gdzie przez dwa lata prowadził badania przyrodnicze na terenie Appalachów, w Kanadzie, na Florydzie i w Meksyku. Przez kolejne dwa lata podobne badania, poszerzone jednak o obserwacje meteorologiczne, prowadził w Ameryce Południowej na terenie Brazylii, Urugwaju i Chile. W 1838 roku przybył na Hawaje a niedługo potem dotarł do wysp Polinezji, gdzie kontynuował swoje prace. W 1839 roku przybył do Australii, gdzie dokonał swoich największych odkryć - bogatych pokładów węgla brunatnego, ropy naftowej oraz złota w dolinie Latrobe a także krainy, którą nazwał Gippsland. Opracował ponadto pierwszą szczegółową mapę geologiczną Nowej Południowej Walii oraz Tasmanii a także zbadał najwyższe pasmo górskie Australii - Wielkie Góry Wododziałowe - nadając jego najwyższemu szczytowi imię Tadeusza Kościuszki i odkrywając źródła rzeki Murray. W 1843 roku powrócił do Europy, zwiedzając po drodze m.in. Filipiny, Malaje, Indie, kraje arabskie i Egipt, skąd przez Paryż wrócił do Londynu. Wydał tam drukiem zbiór swoich australijskich dokonań zatytułowany "Fizyczny opis Nowej Południowej Walii i Ziemi van Diemena". Udowodniwszy swoje odkrycia i ich znaczenie dla kontynentu stał się osobą powszechnie szanowaną. Dziesięć lat po powrocie został członkiem Towarzystwa Królewskiego a w 1869 roku został uhonorowany przez królową Wiktorię Gwiazdą Orderu św. Michała i św. Jerzego. Zmarł w Londynie po długiej i ciężkiej chorobie nowotworowej wątroby.
 
 Spoczywa:
 Krypta Zasłużonych Wielkopolan w podziemiach kościoła św. Wojciecha w Poznaniu (do 1997 roku - cmentarz Kensal Green w Londynie).

Stan obecny:
 Nr 1,2,3,4,6,8,12,14: Bloki osiedla Ursynów Południowy. Bloki zaczęły powstawać od 1975 wg proj. Andrzeja Fabierkiewicza. Brakowało szkół i przychodni, aptek, ale stawiano Ursynów za wzorcowy projekt. Ekipy nie wyrabiały, więc ściągano kolejne z Pruszkowa, Legionowa, Siedlec, Gorzowa i Stargardu Szczecińskiego, co potęgowało chaos i bałagan i niektóre gotowe domy czekały miesiącami na podłączenie. Budowa ciągnęła się latami.
 Data nadania nazwy: 1976.10.25 z uaktualnieniem przebiegu 1977.12.04