Andrzej Krzycki herbu Kotwicz (1482-1537) - poeta łaciński, humanista, ksiądz. Pochodził z Krzycka Wielkiego położonego nieopodal Wschowy, kształcił w Krakowie a także Bolonii. Był doktorem praw a za przykładem swojego wuja - biskupa Piotra Tomickiego - ok. 1502 roku przyjął święcenia zakonne. Równolegle do kariery zakonnej zaangażowany był w sprawy dworu królewskiego - początkowo pełnił obowiązki sekretarza Barbary Zapolya (wówczas to zadebiutował jako poeta - w 1512 roku napisał utwór z okazji zaślubin królewskiej pary) a po jej śmierci w 1515 roku został sekretarzem Zygmunta I Starego. W 1522 roku został biskupem przemyskim i wówczas zamieszkał w Krośnie a po pięciu latach objął biskupstwo płockie, przeprowadzając się do Pułtuska. Jako poeta tworzył zarówno utwory o tematyce religijnej (np. kolędy), politycznej (opisy zwycięstw nad Tatarami czy Rosjanami), jak i erotycznej. Swoim wypowiedziom nadawał kształt elegii, pamfletów, epigramatów, pisał również dzieła bardziej poważne, m.in. traktaty teologiczne czy dialogi polityczne. Dwa lata przed śmiercią wybrany został arcybiskupem gnieźnieńskim i prymasem. Zmarł - wg różnych źródeł - w Krakowie lub Skierniewicach, spoczął w Gnieźnie.

Stan obecny:

Nr 12: w tym domu od 1921 roku mieszkał Edward Warchałowski (1885-1953) - geodeta, twórca sieci triangulacyjnej m.st. Warszawy.
 

Data nadania nazwy: 1926.12.09