Kowno - największy ośrodek przemysłowy Litwy, położony u zbiegu Wilii i Niemna. Wzmiankowany już w 1361 roku, pół wieku później na mocy pokoju toruńskiego znalazł się w granicach państwa Jagiellonów. Utracone przez Rzeczpospolitą po III rozbiorze (1795), kiedy to zostało przynależne do zaboru rosyjskiego.

Została wytyczona w 1861 jako ulica Nowej Pragi na gruntach Ksawerego Konopackiego jako Kościelna. W 1875 skrócono ulicę na skutek wykupienia terenów przez carski Zarząd Wojskowy Okręgu Warszawskiego zlikwidowano 5 posesji i skrócono 2 pozostałe. Po przyłączeniu Nowej Pragi do Warszawy w 1891 zmieniono nazwę na dzisiejszą. Pod koniec XIX w. stało tu tylko parę drewnianych chałup, dopiero na pocz. XX w. powstały kilkupiętrowe kamienice nr 8 i 23, zakłady przemysłowe i składy towarów. W okresie międzywojennym kamienice stały już pod numerami 1, 2, 3, 4, 19, 21, 27, 29.
 

Stan obecny:

Nr 2: Kamienica Grynbergów (drugi adres 11 Listopada 42).
Nr 3: Oficyna Heleny Gloeh. Powstała przed 1939 z tyłu drewnianego domu frontowego. Właściciele pod nr 5 i 7 mieli duże zakłady stolarskie Ludwika Gloeha. Zakład powstał w 1863, przeniósł się tu ok. 1914. W 1923 przekształciło się w spółkę akcyjną. Produkowano tu skrzynie, łodzie, narty, meble, posadzki, domy... Ostatnie relikty zabudowań stolarni rozebrano ostatecznie w 1997.
Nr 4: Kamienica E. Goldsteina. Powstała w 1936-7 wg proj. J. Kranza.
Nr 8: Kamienica Wincentego Pytlasińskiego (drugi adres Kowelska 12). Powstała w 1904-5. W latach 1911-21 stanowiła własność Siedlerów, a do 1955 Rokickich. W okresie międzywojennym działał tu sklep Józefy Filipowicz.
Nr 10: Kamienica. Powstała ok. 1950.
Nr 11\17: w tym domu mieszkał Kazimierz Jonkisz (ur. 1948) - muzyk jazzowy, perkusista współpracujący z artystami tej klasy, co Zbigniew Namysłowski, Tomasz Stańko, Michał Urbaniak czy Jan Ptaszyn Wróblewski, uczestnik wielu festiwali jazzowych, współtwórca wielu nagrań z serii płytowej "Polish Jazz".
Nr 19: Kamienica Mariana Malinowskiego. Powstała w 1929-30. W okresie międzywojennym działał tu sklep Julii Zalewskiej.
Nr 21: Kamienica Edwarda i Stefanii Burakowskich i Emilii i Stanisława Lanckich. Powstała w 1932-3 na zamówienie Józefa Chojnowskiego i Bolesława Kornelego, choć kamienicę realizowali już Burakowscy i Lanccy. W okresie międzywojennym działał tu sklep Floriana Muchy.

Nr 22: Oficyna willa Wiktora Lineburga. Powstała ok. 1930 wzdłuż wschodniego boku posesji. Do willi prowadziła aleja przez sad, zlikwidowana w 1961 podczas budowy szkoły.
Garaż. Prawdopodobnie pozostałość po zabudowaniach gospodarczych sadu.
Nr 23: Kamienica Marii i Wiktora Lineburgów. Powstała ok. 1910 wraz z kamienicą pod nr 25, należącą do tych samych właścicieli (25 już nie istnieje). W okresie międzywojennym działał tu sklep Lucjana Popławskiego.
Nr 27: Kamienica G. Najberga i Chaima Borensteina. Powstała wg proj. Adama Krajtekrafta z 1938, choć pierwotnie miał to być projekt Adolfa Chodakowskiego z 1937. Kamienice zbudowano w 1939, z powodu wybuchu wojny nie zdążono kamienicy otynkować.
Nr 29: Kamienica Józefa Fogta. Powstała ok. 1923.
 

Data nadania nazwy: