Franciszek Dionizy Kniaźnin (1750-1807) - poeta. Pochodził z Witebska. Po nauce w miejscowym kolegium jezuickim wyjechał do Płocka i tam w 1764 roku wstąpił do zakonu jezuitów. W Warszawie znalazł się jako dwudziestolatek i został nauczycielem w kolegium warszawskim. Trzy lata później, po kasacie zakonu, nie przeszedł do innego zgromadzenia - pozostał człowiekiem świeckim i objął posadę sekretarza Adama Kazimierza Czartoryskiego. Dość szybko odważył się wówczas pokazać swoje próby literackie i w 1774 roku zadebiutował na łamach "Zabaw Przyjemnych i Pożytecznych". Tworzył głównie wiersze patriotyczne i religijne ("Hejnał na dzień Trzeci Maja", "Matka obywatelka"), ody ("Do lutni", "Do księżyca"), dramaty ("Trzy gody", "Zosiny"), opery ("Cyganie", "Matka Spartanka") a także sielanki, erotyki i bajki. Przez dwa lata był bibliotekarzem w Bibliotece Załuskich, pracę jednak przerwał w 1783 roku i wyjechał do Puław.W 1792 roku, na wieść o drugim rozbiorze Polski, zaniemógł psychicznie - on, kultywujący tradycję, chodzący w narodowym stroju, czeszący się po staropolsku, noszący sumiaste wąsy nie był w stanie pojąc tej decyzji. Wycofał się wówczas prawie całkowicie z życia publicznego i osiadł w Końskowoli, której nie opuścił do końca życia. Klęska insurekcji kościuszkowskiej i następujący po niej III rozbiór Polski spowodowały pogłębienie się jego choroby.

W X i XI wieku istniała tu wieś Polkowo (Polikowo, Pólkowo), własność książąt mazowieckich. Na przełomie lat 30 i 40 wieku XVII Władysław IV podarował wieś Kamedułom z Bielan. Przez teren wsi przepływały 4 rzeczki (potoki): Bełcząca, Drna, Rudawa i Polkówka. Stały tu już tartaki, browary, cegielnie i młyny. W związku z epidemią w 1624 roku powstał tu dzięki Łukaszowi Drewnie szpital i przytułek św. Ducha. W czasie potopu szwedzkiego wieś spalono doszczętnie. Odbudowała się ona jako Kępa Potocka.
 

Stan obecny:

Nr 2: Dom mieszkalny. Połączony z nr 4 i 4a.

Nr 4: Dom mieszkalny. Połączony z nr 2 i 4a.

Nr 4a: Dom mieszkalny. Połączony z nr 2 i 4.

Nr 6: Bliźniak. Połączony z nr 8. W parterze sklep (nieczynny).

Nr 8: Bliźniak z lapidarium. Połączony z nr 6. W ogrodzie wystawione rozmaite rzeźby i posągi.

Nr 10: Willa. Piętrowa z poddaszem, połączona z nr 12. Przed wojną mieściła się tu Szkoła Powszechna Marii Ostaszewskiej wraz z przedszkolem. Była to szkoła prywatna, sześcioklasowa.

Nr 12: Willa. Piętrowa z poddaszem, połączona z nr 10. Przed wojną mieściła się tu Szkoła Powszechna Marii Ostaszewskiej wraz z przedszkolem. Była to szkoła prywatna, sześcioklasowa.

Data nadania nazwy: 1926.09.27