Ilja Iljicz Miecznikow (1845-1916) - rosyjski mikrobiolog oraz zoolog. Urodził się we wsi Iwaniwka na Ukrainie, po ukończeniu gimnazjum kształcił w zakresie nauk przyrodniczych na uniwersytecie w pobliskim Charkowie. Naukowo zajmował się bezkręgowcami, prowadząc badania w zakresie gąbek. Jako osiemnastolatek otrzymał tytuł kandydata nauk przyrodniczych za pracę dotyczącą wieloszczetów żyjących w Morzu Północnym a Uniwersytet Noworosyjski w Odessie przyznał mu stopień magistra bez jakichkolwiek egzaminów. Uznawany przez władze carskie za wroga ideologicznego, nie mogąc kontynuować swoich badań, zdecydował się - mimo wyboru do Petersburskiej Akademii Nauk - w 1883 roku opuścić Rosję i zamieszkał we Włoszech, gdzie pod Messyną na Sycylii stworzył swoje prywatne laboratorium.Cztery lata później zamieszkał w Paryżu, dokąd zaprosił go Ludwik Pasteur, i zajął się zjawiskiem fagocytozy, wysuwając teorię o jej kluczowej roli w odporności żywych organizmów. W 1891 roku uzyskał tytuł doctora honoris causa uniwersytetu w Cambridge. Po śmierci Pasteura w 1895 roku został dyrektorem Instytutu jego imienia a w 1908 roku wspólnie z Paulem Ehrlichem otrzymał Nagrodę Nobla z medycyny za badania nad florą jelit. Opublikował m.in. "Wykłady o patologii porównawczej stanu zapalnego" i "Odporność w chorobach zakaźnych". Zmarł w Paryżu.
 

Spoczywa:
Urna z jego prochami znajduje się w bibliotece Instytutu Pasteura w Paryżu.

Stan obecny:
Nr 1: Wydział Biologii Uniwersytetu Warszawskiego.
 

Data nadania nazwy: 1938.01.01