Łukasz Gołębiowski (1773-1849) - etnograf, historyk i bibliotekarz. Pochodził z leżącego dziś na Białorusi Pohostu. Po ukończeniu szkoły pijarów w pobliskiej Dąbrowicy został w wieku 17 lat bibliotekarzem Tadeusza Czackiego. W 1794 roku włączył się w działania zbrojne insurekcji kościuszkowskiej (walczył pod Szczekocinami i bronił Warszawy), po jej upadku wyjechał na Wołyń i tam porządkował miejscową Bibliotekę. W 1818 roku został członkiem Towarzystwa Przyjaciół Nauk, jednocześnie przenosząc się do Puław, gdzie znalazły się zbiory poryckie po zakupie ich przez rodzinę Czartoryskich. Z Warszawą związał sie w 1823 roku, gdzie został początkowo sekretarzem a potem też bibliotekarzem-archiwistą Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Od 1827 roku wykładał literaturę w powstałym właśnie Instytucie Pedagogicznym. Wówczas to wydał swoje najsłynniejsze dzieła - "O dziejopisach Polski, ich duchu, zaletach i wadach", będące pierwszym w Polsce przeglądem tutejszej historiografii, "Ubiory w Polszcze od najdawniejszych czasów aż do chwil obecnych", "Gry i zabawy różnych stanów w kraju całym, lub niektórych tylko prowincyach", a przede wszystkim "Opisanie historyczno-statystyczne miasta Warszawy" - jeden z pierwszych w dziejach varsavianów, będący przewodnikiem po mieście i źródłem informacji o ówczesnych zabytkach oraz kompendium historycznym. Po upadku powstania listopadowego został wyrzucony przez władze carskie ze wszystkich pełnionych funkcji a była to kara za ukrycie funduszy TPN przed konfiskatą. Osiadł wówczas w dobrach Kaźmierówka pod Hrubieszowem, gdzie zmarł.

Stan obecny:
 

Osiedle Żoliborz Południowy. Osiedle bloków z poł. lat 60 XX w. proj. Bogusława Karczewskiego. Kilkanaście bloków dla ok. 6.000 lokatorów.

Data nadania nazwy: 1961.11.24