Zygmunt Szczęsny Feliński (1822-1895) - ksiądz. Pochodził z Wojtynia niedaleko Łucka na Wołyniu. Po śmierci ojca, aresztowaniu matki za działalność patriotyczną i konfiskacie majątku znalazł się pod opieką krewnych. W 1839 roku wyjechał z kraju - w Moskwie studiował matematykę a w Paryżu nauki humanistyczne. W 1851 roku wstąpił do seminarium duchownego w Żytomierzu, później zaś do Akademii Duchownej w Petersburgu. W 1855 roku otrzymał świecenia kapłańskie, zostając kapelanem i wykładowcą na uczelni. Dwa lata potem założył Zgromadzenie Sióstr Franciszkanek Rodziny Maryi a 6 I 1862 roku mianowany został arcybiskupem warszawskim. Otworzył wówczas zamknięte od ponad czterech miesięcy kościoły (wcześniej sprofanowane krwią rozlaną przez wojska carskie). W swej misji kładł ogromny nacisk na katechizację dzieci. Przy ul. Żelaznej założył sierociniec i szkołę oddaną w opiekę swojemu zgromadzeniu, szerzył kult Najświętszego Sakramentu i Matki Bożej, spopularyzował nabożeństwa majowe, wprowadził też zwyczaj publicznego śpiewania Litanii Loretańskiej na podwórzach warszawskich kamienic przy figurkach lub wizerunkach Matki Bożej. Na kilka dni przed wybuchem powstania styczniowego zorganizował w Warszawie zjazd duchowieństwa archidiecezji warszawskiej, przygotowujący do synodu prowincjonalnego. Chociaż był przeciwny wybuchowi zrywu, zaapelował w swoim liście do cara o zaprzestanie represji wobec Polaków. W jego efekcie 14 VI 1863 roku, jako więzień stanu i pod eskortą wojska, został wywieziony ze stolicy i skazany na zesłanie do Jarosławia nad Wołgą, skąd - na mocy porozumienia Rosji z Watykanem - został zwolniony po dwudziestu latach. Nie mógł jednak powrócić do Warszawy, zamieszkał więc we wsi Dźwiniaczka na Podolu. Zmarł w Krakowie. 18 VIII 2002 roku papież Jan Paweł II ogłosił go błogosławionym a 11 X 2009 roku został wyniesiony na ołtarze.

Spoczywa:
Od 1921 roku w Archikatedrze Warszawskiej.

Upamiętnienia:
ul. Żelazna 97 - Pałacyk Bogusławskiego - pomnik na dziedzińcu.

W czasach zaborów Rosjanie postawili tu swoje baraki letnie i zimowe dla wojska, tzw. Powonzkowskoje łagiernoje miesto. Po pierwszej wojnie światowej założono tu obóz dla repatriantów ze wschodu i uciekinierów z Rosji. Do opuszczonych wreszcie domków, pod nr 1, sprowadzali się bezdomni.Osiedle biedy istniało między Felińskiego, Rydygiera i Zajączka. Bezdomni mieszkali w 64 barakach, kilkunastu wagonach i domkach z podkładów kolejowych. W niektórych mieściły się sklepiki, bary itp. Zaraz za skrzyżowaniem z Zajączka mieściła się zabudowa willowa, na rogu Felińskiego i Lisa-Kuli stało szanowane gimnazjum im. Poniatowskiego, którego okna wychodziły na owo osiedle biedy.
 

Stan obecny:

Nr 2 b : Izba Skarbowa.

Nr 4: Dom. Duża willa dwupiętrowa, front od boku z drzwiami do węglarni pod schodami; garaże na tyle posesji.

Nr 6: Willa. Modernistyczna.

Nr 8: Przychodnia.

Nr 12: Blok mieszkalny. Jednopiętrowy, wspólny dla nr 14 i 16.

Nr 13: Zespół Szkół nr 31 im. Jana Kilińskiego.

CXIV LO.

Technikum Mechaniczne nr 7.

Szkoła Policealna nr 34 Dla Młodzieży. Specjalizacja: kowal wyrobów artystycznych oraz złotnik-jubiler.

Szkoła Policealna nr 35 Dla Dorosłych. Te same specjalizacje.

Nr 14: Blok mieszkalny. Jednopiętrowy, wspólny dla nr 12 i 16.

Nr 15: I LO im. Bolesława Limanowskiego. Budynek powstał w latach 20 XX w. dla V Państwowego Gimnazjum i Liceum im. Poniatowskiego. Sama szkoła powstała na pl. Wilsona (dzisiaj kino Wisła), jako SP im. Limanowskiego w 1930. W 1934 lub 5 szkołę przekształcono na gimnazjum. W czasie wojny prowadzono w szkole tajne komplety. Po zniszczeniach wojennych przeniesiono szkołę Limanowskiego do obecnego budynku.
Fundacja Aktywni.

Nr 16: Blok mieszkalny. Jednopiętrowy, wspólny dla nr 12 i 14. Mazowiecki Ośrodek Medycyny w Płocku.

Nr 37: Wilson Hostel. Pierwszy eko-hostel w Polsce, pozyskujący energię słoneczną i filtrujący powietrze ścianą pnących roślin.

Nr 52: Zaułek Smaków - Winiarnia Portius.

Data nadania nazwy: 1926.09.27. Od 1965.01.01 do ok. 2002 roku patronem był Alojzy Feliński, poeta. Następnie powrócono do starej nazwy.