Pyry (Pery) - początkowo była to niewielka kolonia wzmiankowana już w XVIII w. a licząca zaledwie kilka niewielkich gospodarstw. Leżała niedaleko traktu do Radomia, jednak nie odgrywała jakiejś ważnej roli. W 1864 roku została uwłaszczona (należała wówczas do powiatu warszawskiego (gmina Wilanów, parafia Służew) a kiedy w 1898 roku ul. Puławską poprowadzono kolejkę wąskotorową do Piaseczna nastąpił jej rozwój. Istniała tu wtedy wieś a powstał też folwark (łącznie ok. 205 ha powierzchni, w tym 366 mórg ziemi dworskiej i 160 mórg ziemi włościańskiej) z 6 gospodarstwami i niespełna 100 mieszkańcami. Sławę zyskała zaś miejscowa cegielnia. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości tereny te zostały podzielone na dwie części (o nazwie Irena i Ludwinowo), w których znajdowało się łącznie 60 domów a liczba mieszkańców przekroczyła 400. Z czasem stała się cenionym letniskiem, szczególnie część tuż przy Lesie Kabackim. W 1951 roku tereny te zostały włączone w granice administracyjne Warszawy.

Teren położony w obrębie: bocznica kolejowa Metra Warszawskiego (od przedłużenia ul. Farbiarskiej do przejazdu kolejowego na połączeniu ulic Żołny-Rolna), ul. Żołny, zachodnia granica Rezerwatu Las Kabacki (fragmentarycznie wzdłuż ul. Garłaczy), poniżej ul. Tukana (po linii stanowiącej przedłużenie ul. Kobzy do ul. Puławskiej), ul. Puławska, ul. Baletowa, ul. Farbiarska.